mandag 3. mai 2010
Det eine og det andre perspektivet
Det skal bli so godt å koma tilbake! Å koma til Trondheim, der kjærasten min og venene mine er!
Men i Trondheim snør det. Den byen er søren meg eit meteorologisk fenomen for seg sjølv.
Og her er det over 20 grader og sol! Me ligg på graset og solar oss, eg har allereie fått skille.
Og no skal eg dra herifrå, frå alle dei blomstrande tre og blomstrande blomar! Syrinene har kome dei siste dagane og det lukter heilt fantatisk! Så fælt det skal bli å dra frå Presov.
Men so er det det at det ikkje berre erkjærasten som venter på meg i Trondheim. Det er jo og ein helsikes eksamensperiode. Då kan det jo faktisk vere det same med veret, betre å sitja inne og lesa og skriva heimeeksamen når det snør og regner enn å ynskja seg ut på plenen i sola. Og så bra det skal bli å vere med alle dei eg saknar sånn når eg tek meg pause frå lesinga, og ikkje minst når eg blir ferdig med eksamen!
Men æsj. Eksamensperiode! Eg vil heller bli her. Grilla. Drikka øl som kostar mindre enn 8 kroner, og det halve i butikken. Snakka engelsk. Le av kulturskilnader med vener frå heile Europa. Eg vil bli i Presov og bli betre kjend med dei flotte folka eg har møtt her!
Eg vil heim og vere meir med dei gamle, gode venene som eg ikkje har sett på 4 månader!
Eg vil drikka norsk vatn rett frå springen!
Eg vil drikka slovakisk øl!
Eg vil ha kaviar på skjevo! Eg vil ha halusky!
Eg vil ha skikkeleg kaffi, det kan dei ikkje her! Eg vil ha varm sjokolade så tjukk at den må drikkast med skei, det har dei ikkje heime!
Eg vil heim og bu med Henning!
Eg vil ha sola inn vindauget og utsikt mot elva som her på dormitory!
Åh, denne ambivalensen.
Men i Trondheim snør det. Den byen er søren meg eit meteorologisk fenomen for seg sjølv.
Og her er det over 20 grader og sol! Me ligg på graset og solar oss, eg har allereie fått skille.
Og no skal eg dra herifrå, frå alle dei blomstrande tre og blomstrande blomar! Syrinene har kome dei siste dagane og det lukter heilt fantatisk! Så fælt det skal bli å dra frå Presov.
Men so er det det at det ikkje berre erkjærasten som venter på meg i Trondheim. Det er jo og ein helsikes eksamensperiode. Då kan det jo faktisk vere det same med veret, betre å sitja inne og lesa og skriva heimeeksamen når det snør og regner enn å ynskja seg ut på plenen i sola. Og så bra det skal bli å vere med alle dei eg saknar sånn når eg tek meg pause frå lesinga, og ikkje minst når eg blir ferdig med eksamen!
Men æsj. Eksamensperiode! Eg vil heller bli her. Grilla. Drikka øl som kostar mindre enn 8 kroner, og det halve i butikken. Snakka engelsk. Le av kulturskilnader med vener frå heile Europa. Eg vil bli i Presov og bli betre kjend med dei flotte folka eg har møtt her!
Eg vil heim og vere meir med dei gamle, gode venene som eg ikkje har sett på 4 månader!
Eg vil drikka norsk vatn rett frå springen!
Eg vil drikka slovakisk øl!
Eg vil ha kaviar på skjevo! Eg vil ha halusky!
Eg vil ha skikkeleg kaffi, det kan dei ikkje her! Eg vil ha varm sjokolade så tjukk at den må drikkast med skei, det har dei ikkje heime!
Eg vil heim og bu med Henning!
Eg vil ha sola inn vindauget og utsikt mot elva som her på dormitory!
Åh, denne ambivalensen.
Noko eg ikkje kjem til å sakna
Når eg lagar te synk det små, eggeskalaktige bitar ned til botnen. Det syns ikkje i ein kopp, men i dag laga eg te i glas og då syns det. Eg må hella forsktig på glaset når eg drikk, ellers får eg bitane i munnen. Det er ikkje farleg for meg, men det er ikkje so deilig.
Bitane kjem frå innsida av vasskokaren. Den er dekt med eit tjukt, kvitt lag av kalk, eller kalsium eller kva det no er. Fyrst er det gjørmete, mjukt. Sidan blir det hardt, og brekk opp i små eggeskalaktige bitar som går gjennom filteret og havnar i teen min.
Det er ein ting eg ikkje kjem til å sakna.
Bitane kjem frå innsida av vasskokaren. Den er dekt med eit tjukt, kvitt lag av kalk, eller kalsium eller kva det no er. Fyrst er det gjørmete, mjukt. Sidan blir det hardt, og brekk opp i små eggeskalaktige bitar som går gjennom filteret og havnar i teen min.
Det er ein ting eg ikkje kjem til å sakna.
onsdag 28. april 2010
Why not? Mari og Henning Tour of 2010 Vol.3
Det var langfredag då me kom til Presov. Eg var ikkje so glad for å vera der, eg hadde ei veldig sterk magekjensle av at eg ville vera meir på FERIE, og at det å vera i Presov var kvardag (noko som kanskje kan verke ironisk, i og med at eg har hatt heile to innlegg i bloggen om mangelen på nettopp kvardag). Me vandra kvilelaust gjennom sentrum og leita etter ein påskeopen stad me kunne eta middag. Det einaste me fann var kebab, men det var god kebab so det gjekk greit. Etterpå sette me oss på Christiania, ein av dei tre yndlingskafeane mine. Der har dei bøker, og Henning blei veldig begeistra for denne:
Kjempebok der, altså. I tillegg til boka fann me og ein plakat om at det skulle vere konsert der same kvelden. DET ville me, for omtalen verka so kjekk. DVA heitte bandet, og det er å finna på myspace. Me tok med oss Martyna og Olli, og hadde ein vidunderleg kveld. Eg likte bandet so godt at eg investerte i plata.
Og plata er like fin! Det var den eg høyrde på heile togturen til Bratislava neste dag. For me fann ut at det var i god stil til Why Not-touren, å kasta seg på fyrste og beste tog til hovudstaden. Sjå, der fekk eg meir ferie! Eg var gladare inni meg enn eg ser ut som på dette refleksjonsbiletet som ikkje er det minste redigert. På stasjonen før me drog hadde eg ringt og fått ordna oss hotell. Hotel Kyjev? Det var vel eit lovande namn?
Me gjekk ut og åt sushi. Deilig, deilig sushi! Ekte sushi!
Etter det fabelaktige måltidet spaserte me litt i sentrum før me drog tilbake til hotellet. Åh, Hotell Kyjev! Eg vart forelska frå fyrste augekast. Ein enorm mastodont av ei kommunistblokk med 15 etasjar som steilte midt i byen. Dei reklamerer med å ha "original, retro stil" og det kan so visst stemma. Der i garden er det ikkje mykje som har blitt pussa opp sidan 60-talet! Eg var frå meg av fryd. På biletet her beunderer eg utsikta frå 7. etasje, den kvite flekken i midten er Bratislava slott.
Neste dag fortsette me vår turistgjerning, og det innebar å gå på slottet og ta utepils. Sjølve slottsbygninga var under oppussing, men utsikta var fin! Det kjem kanskje ikkje so veldig godt fram på biletet, men det var artig å sjå skilanden på den nye og den gamle bebyggelsen. Dei oransje taka er alle på gamle hus, men lenger borte i byen troner kommunisttidblokkene.
Kva gjorde me eigentleg på? Me spaserte omkring, åt litt tradisjonell slovakisk mat og trakk oss etter kvart tilbake til hotellet, der me hadde kommunist-snacksen klar.
Det siste biletet Henning tok av meg før me forlot Bratislava, var dette.
Kven kan finna ein feil?
Kjempebok der, altså. I tillegg til boka fann me og ein plakat om at det skulle vere konsert der same kvelden. DET ville me, for omtalen verka so kjekk. DVA heitte bandet, og det er å finna på myspace. Me tok med oss Martyna og Olli, og hadde ein vidunderleg kveld. Eg likte bandet so godt at eg investerte i plata.
Og plata er like fin! Det var den eg høyrde på heile togturen til Bratislava neste dag. For me fann ut at det var i god stil til Why Not-touren, å kasta seg på fyrste og beste tog til hovudstaden. Sjå, der fekk eg meir ferie! Eg var gladare inni meg enn eg ser ut som på dette refleksjonsbiletet som ikkje er det minste redigert. På stasjonen før me drog hadde eg ringt og fått ordna oss hotell. Hotel Kyjev? Det var vel eit lovande namn?
Me gjekk ut og åt sushi. Deilig, deilig sushi! Ekte sushi!
Etter det fabelaktige måltidet spaserte me litt i sentrum før me drog tilbake til hotellet. Åh, Hotell Kyjev! Eg vart forelska frå fyrste augekast. Ein enorm mastodont av ei kommunistblokk med 15 etasjar som steilte midt i byen. Dei reklamerer med å ha "original, retro stil" og det kan so visst stemma. Der i garden er det ikkje mykje som har blitt pussa opp sidan 60-talet! Eg var frå meg av fryd. På biletet her beunderer eg utsikta frå 7. etasje, den kvite flekken i midten er Bratislava slott.
Neste dag fortsette me vår turistgjerning, og det innebar å gå på slottet og ta utepils. Sjølve slottsbygninga var under oppussing, men utsikta var fin! Det kjem kanskje ikkje so veldig godt fram på biletet, men det var artig å sjå skilanden på den nye og den gamle bebyggelsen. Dei oransje taka er alle på gamle hus, men lenger borte i byen troner kommunisttidblokkene.
Kva gjorde me eigentleg på? Me spaserte omkring, åt litt tradisjonell slovakisk mat og trakk oss etter kvart tilbake til hotellet, der me hadde kommunist-snacksen klar.
Det siste biletet Henning tok av meg før me forlot Bratislava, var dette.
Kven kan finna ein feil?
Why not? Mari og Henning Tour of 2010 Vol.2
Me elska Krakow, her representert ved to turistar som kiker ut gjennom augehola i det gigantiske statuehovudet som ligg på torget.
Men dette var jo påskeferien, og Marta og Bartek skulle heim til Rzeszow. Og me blei med. Kvifor ikkje?
Rzeszow kan du uttala omlag "Sjesjåv". Det var store forseinkingar og kø ut frå Krakow, me kom midt i påsketrafikken. Borna i baksetet underhaldt seg med å prøva å uttala polske stadnamn. Mor i framsetet fniste av forsøka, og forsøkte å læra dei to skandinavane opp i proper polsk uttale.
Omsider kom me fram til Marta sin barndomsheim. Der var det mat og påskepynt og kjempekjekke foreldre som viste fram feriebilete frå Norge i 1995, ivrige over å få besøk. Kor kjekt det var å møte nokon frå foreldregenerasjonen att! Og å vere i ein heim! Denslags er mangelvare i dormitorylife.
Men me var jo framleis turistar på tur, og her poserer me foran Rzeszow sitt kjennemerke. Dette monumentet vert på folkemunne kalla noko som ikkje høver seg å skriva her i bloggen, men eg kan jo lenka til eit bilete av heile greia, so kan koffert-tenkande blogglesarar tenka seg sjølv.
Rzeszow-besøket innebar besøk i ein flott park og orkide-hus, vandring i tunnellar under torget og å besøka Marta sin yndlingsplass med det velklingande namnet "Livet er herleg" saman med pyroman-tendensvenene hennar.
Etter to dagar kraup me inn i baksetet att, og M&B køyrde oss til Presov. For meg var det tilbake, men Henningen hadde jo enno ikkje vore der. Og no avslutter eg dette blogginnlegget her, omlag halvvegs i turneen, med det einaste biletet me tok av oss fire i løpet av veka me var i lag.
Marta, Bartek, Henning og Mari på veg opp i heisen på dormitory.
Stay tuned for del tre: Bratislava!
Men dette var jo påskeferien, og Marta og Bartek skulle heim til Rzeszow. Og me blei med. Kvifor ikkje?
Rzeszow kan du uttala omlag "Sjesjåv". Det var store forseinkingar og kø ut frå Krakow, me kom midt i påsketrafikken. Borna i baksetet underhaldt seg med å prøva å uttala polske stadnamn. Mor i framsetet fniste av forsøka, og forsøkte å læra dei to skandinavane opp i proper polsk uttale.
Omsider kom me fram til Marta sin barndomsheim. Der var det mat og påskepynt og kjempekjekke foreldre som viste fram feriebilete frå Norge i 1995, ivrige over å få besøk. Kor kjekt det var å møte nokon frå foreldregenerasjonen att! Og å vere i ein heim! Denslags er mangelvare i dormitorylife.
Men me var jo framleis turistar på tur, og her poserer me foran Rzeszow sitt kjennemerke. Dette monumentet vert på folkemunne kalla noko som ikkje høver seg å skriva her i bloggen, men eg kan jo lenka til eit bilete av heile greia, so kan koffert-tenkande blogglesarar tenka seg sjølv.
Rzeszow-besøket innebar besøk i ein flott park og orkide-hus, vandring i tunnellar under torget og å besøka Marta sin yndlingsplass med det velklingande namnet "Livet er herleg" saman med pyroman-tendensvenene hennar.
Etter to dagar kraup me inn i baksetet att, og M&B køyrde oss til Presov. For meg var det tilbake, men Henningen hadde jo enno ikkje vore der. Og no avslutter eg dette blogginnlegget her, omlag halvvegs i turneen, med det einaste biletet me tok av oss fire i løpet av veka me var i lag.
Marta, Bartek, Henning og Mari på veg opp i heisen på dormitory.
Stay tuned for del tre: Bratislava!
Why not? Mari og Henning Tour of 2010
Praha, I love you! Krakow, I love you to!
Etter 2 månader utan kjærasten min kunne me sikkert hatt det kjekt kor som helst. Og den fyrste kvelden i Praha hadde me forsovidt det og. Me gjekk til nærmaste kafe/restaurant til hostellet. Me hadde flaks der, maten var knall. Og drikka. Eg introduserte Henningen til Becherovka, ein fin tsjekkisk kompis eg har fått meg.
Hostellet vårt var Czech Inn. Dustete ordspel, men skikkeleg okei hostel, kanskje noko i overkant dyrt. Det beste var kult bad. Eg tok på meg den nye kjolen min og me hadde photoshoot i dusjen.
Ingen av oss har vore i Praha før, so neste dag såg me litt på kartet, tenkte litt på det me visste om byen og sette oss på trikken. Bestemte oss på måfå for å gå av, og møtte akkurat regnskuren. Me blei våte då me sprang over brua, men det brydde me oss ikkje noko særleg om, for me var jo i lag! Me søkte ly i ein liten kunstbutikk. Sidan mannen der inne hadde alpelue og likna på Sartre (og i tillegg var ganske på) kjøpte me eit lite bilete av ein katt som flyr over Praha om natta. Etterpå hadde det slutta å regne, og gallerieigaren anbefalte oss å gå til eit musikkinstrumentmuseum som skulle ligga rett i nærleiken. Me takka for tipset og spankulerte vidare - men på vegen til museet fann me ein kafe me heller ville gå på. Der drakk eg varm sjokolade med eggelikør. Henning drakk kaffi. Eg trur han trakk det lengste strået, for mixen min var passe kvalm!
Åh Praha, så fin ein by! Me spaserte i parken over åsen, kom oss ned til slottet, tok bilete av dei som poserte ved sida av slottsvaktene og fniste litt av den vesle engelen som sit og et på foten til Jesus.
I Praha var me på to museum: Miniatyrmuseum i nærleiken av slottet. Det var utruleg kult! Eg vil gje ei varm anbefaling til miniatyrmuseet. På biletet kan du sjå eit tog på ei augevippe, fotografert gjennom mikroskopet.
Me møtte Marta, venninna mi frå språkkurset, og Bartek,kjærasten hennar, og drog på pornomuseum. Det beste me såg der var spansk pornofilm frå 20-talet, ellers var me verken særleg kåte eller oppglødde når me gjekk der i frå. Ei turistisk oppleving eg vil gje ei skikkeleg midt på treet anbefaling til.
Etter museet gjekk me og tok eit par øl og Becherovka. Og det var då me forstod at me var på WHY NOT? TOUR.
Kva skal dåke i Bratislava eigentleg? spurde Bartek. Har dåke planer der?
Nei, det hadde me vel eigentleg ikkje. Me ville berre sjå Bratislava og kanskje ta båten til Wien medan me var der. Javel, sa Bartek. Men me skal jo køyra til Krakow i morgon. Bratislava kan dåke jo dra til heile tida, kvifor blir dåke ikkje berre med oss?
Ja, kvifor ikkje? Why not? So på det neste biletet har me stogga på eit kjøpesenter for å bruka opp dei siste tsjekkiske korunene våre på veg til Polen og Krakow. Der hadde me heller aldri vore før, men denne gongen slapp me å lesa kart for me var jo i lag med lokale.
Me sov i leiligheita til Bartek, og M&B viste oss SITT Krakow. Neste dag var det ein annan lokal som viste oss rundt: Lukasz, vår heilt eigne Crazy guide som køyrde oss til Nowa Huta i ein knallgul Trabant og viste oss ein ekte Stalinby, og levande minner frå kommunisttida.
Lukasz lærte oss å elska ein kommunistisk godbit: vodkashot og sylteagurk. Heile, feite små sylteagurker. Her koser eg meg med den siste biten, iført eit par briller som me fann i det autentiske kommunisthusværet me besøkte som del av turen.
FOR ein tur det var! Det er verdig ein heil bloggpost for seg sjølv. Kanskje det kjem ein gong det og? Men ikkje no, eg har ikkje tid.
Nei, eg har ikkje tid - for WHY NOT? TOUR er ikkje over enno! Men det blir ny post av resten!
Etter 2 månader utan kjærasten min kunne me sikkert hatt det kjekt kor som helst. Og den fyrste kvelden i Praha hadde me forsovidt det og. Me gjekk til nærmaste kafe/restaurant til hostellet. Me hadde flaks der, maten var knall. Og drikka. Eg introduserte Henningen til Becherovka, ein fin tsjekkisk kompis eg har fått meg.
Hostellet vårt var Czech Inn. Dustete ordspel, men skikkeleg okei hostel, kanskje noko i overkant dyrt. Det beste var kult bad. Eg tok på meg den nye kjolen min og me hadde photoshoot i dusjen.
Ingen av oss har vore i Praha før, so neste dag såg me litt på kartet, tenkte litt på det me visste om byen og sette oss på trikken. Bestemte oss på måfå for å gå av, og møtte akkurat regnskuren. Me blei våte då me sprang over brua, men det brydde me oss ikkje noko særleg om, for me var jo i lag! Me søkte ly i ein liten kunstbutikk. Sidan mannen der inne hadde alpelue og likna på Sartre (og i tillegg var ganske på) kjøpte me eit lite bilete av ein katt som flyr over Praha om natta. Etterpå hadde det slutta å regne, og gallerieigaren anbefalte oss å gå til eit musikkinstrumentmuseum som skulle ligga rett i nærleiken. Me takka for tipset og spankulerte vidare - men på vegen til museet fann me ein kafe me heller ville gå på. Der drakk eg varm sjokolade med eggelikør. Henning drakk kaffi. Eg trur han trakk det lengste strået, for mixen min var passe kvalm!
Åh Praha, så fin ein by! Me spaserte i parken over åsen, kom oss ned til slottet, tok bilete av dei som poserte ved sida av slottsvaktene og fniste litt av den vesle engelen som sit og et på foten til Jesus.
I Praha var me på to museum: Miniatyrmuseum i nærleiken av slottet. Det var utruleg kult! Eg vil gje ei varm anbefaling til miniatyrmuseet. På biletet kan du sjå eit tog på ei augevippe, fotografert gjennom mikroskopet.
Me møtte Marta, venninna mi frå språkkurset, og Bartek,kjærasten hennar, og drog på pornomuseum. Det beste me såg der var spansk pornofilm frå 20-talet, ellers var me verken særleg kåte eller oppglødde når me gjekk der i frå. Ei turistisk oppleving eg vil gje ei skikkeleg midt på treet anbefaling til.
Etter museet gjekk me og tok eit par øl og Becherovka. Og det var då me forstod at me var på WHY NOT? TOUR.
Kva skal dåke i Bratislava eigentleg? spurde Bartek. Har dåke planer der?
Nei, det hadde me vel eigentleg ikkje. Me ville berre sjå Bratislava og kanskje ta båten til Wien medan me var der. Javel, sa Bartek. Men me skal jo køyra til Krakow i morgon. Bratislava kan dåke jo dra til heile tida, kvifor blir dåke ikkje berre med oss?
Ja, kvifor ikkje? Why not? So på det neste biletet har me stogga på eit kjøpesenter for å bruka opp dei siste tsjekkiske korunene våre på veg til Polen og Krakow. Der hadde me heller aldri vore før, men denne gongen slapp me å lesa kart for me var jo i lag med lokale.
Me sov i leiligheita til Bartek, og M&B viste oss SITT Krakow. Neste dag var det ein annan lokal som viste oss rundt: Lukasz, vår heilt eigne Crazy guide som køyrde oss til Nowa Huta i ein knallgul Trabant og viste oss ein ekte Stalinby, og levande minner frå kommunisttida.
Lukasz lærte oss å elska ein kommunistisk godbit: vodkashot og sylteagurk. Heile, feite små sylteagurker. Her koser eg meg med den siste biten, iført eit par briller som me fann i det autentiske kommunisthusværet me besøkte som del av turen.
FOR ein tur det var! Det er verdig ein heil bloggpost for seg sjølv. Kanskje det kjem ein gong det og? Men ikkje no, eg har ikkje tid.
Nei, eg har ikkje tid - for WHY NOT? TOUR er ikkje over enno! Men det blir ny post av resten!
fredag 16. april 2010
Ashes to ashes, flight to dust
I går var det 16. april. Me kom 16. januar. Me drar 7.mai.
Det er lenge sidan me kom, og det er kort til me drar. Det er ufatteleg kor kort det er til me drar, men likevel skulle eg heim i helga. Eg bestemte meg i ein hui og ein hast for ei veke sidan, og billettar vart kjøpt inn. Heim! Heim! Heim for å motta heider og ære i Storsalen. Overraska alle med å brått vera der!
Åh, du kan tru eg gleda meg! Etter 2 veker med Henning-besøk var eg så veldig, veldig klar over korleis livet mitt HEIME, folk heime, den eg er med dei, samtalar eg pleier å ha med dei som er lik meg, som eg har kjent lenge. Alt er på eit vis annleis enn det eg har her. Det er bra folk her og, men MINE folk er ikkje her.
Når eg drar herfrå kjem eg nok til å vera trist. Til å sakna! Kanskje det tilogmed kjem ein dag då eg heller vil vera i Presov enn nokon annan stad på jorda.
Men det er ikkje denne helga. Denne helga er det frykteleg, frykteleg synd i meg, og eg drikk vodka på trass. Eg sørger! Eg fekk ikkje gå på mottaking og drikke champagne i galla! Eg fekk ikkje motta Storsalen sin hyllest! Eg fekk ikkje vera med Astrid, Ingvild, Ane, Henning og alle dei andre!
Men eg fekk gå tur med Camilla, Sara og Hans i verdens deiligaste vårvær. Eg fekk eta god mat i lag med dei, strena rundt på handlesenter og til slutt sjå ein fantastisk og veldig sterk film, Brothers, ilag med dei.
Og i Trondheim snør og regner det på same tid.
Det er magert.
Men det er litt trøst.
Det er lenge sidan me kom, og det er kort til me drar. Det er ufatteleg kor kort det er til me drar, men likevel skulle eg heim i helga. Eg bestemte meg i ein hui og ein hast for ei veke sidan, og billettar vart kjøpt inn. Heim! Heim! Heim for å motta heider og ære i Storsalen. Overraska alle med å brått vera der!
Åh, du kan tru eg gleda meg! Etter 2 veker med Henning-besøk var eg så veldig, veldig klar over korleis livet mitt HEIME, folk heime, den eg er med dei, samtalar eg pleier å ha med dei som er lik meg, som eg har kjent lenge. Alt er på eit vis annleis enn det eg har her. Det er bra folk her og, men MINE folk er ikkje her.
Når eg drar herfrå kjem eg nok til å vera trist. Til å sakna! Kanskje det tilogmed kjem ein dag då eg heller vil vera i Presov enn nokon annan stad på jorda.
Men det er ikkje denne helga. Denne helga er det frykteleg, frykteleg synd i meg, og eg drikk vodka på trass. Eg sørger! Eg fekk ikkje gå på mottaking og drikke champagne i galla! Eg fekk ikkje motta Storsalen sin hyllest! Eg fekk ikkje vera med Astrid, Ingvild, Ane, Henning og alle dei andre!
Men eg fekk gå tur med Camilla, Sara og Hans i verdens deiligaste vårvær. Eg fekk eta god mat i lag med dei, strena rundt på handlesenter og til slutt sjå ein fantastisk og veldig sterk film, Brothers, ilag med dei.
Og i Trondheim snør og regner det på same tid.
Det er magert.
Men det er litt trøst.
Abonner på:
Innlegg (Atom)
